'n Intertekstuele studie : Die werfbobbejaan van Alexander Strachan
- Authors: Loots, Sonja
- Date: 1998
- Subjects: Strachan, Alexander Die Werfbobbejaan
- Language: Afrikaans
- Type: Thesis , Masters , MA
- Identifier: vital:3592 , http://hdl.handle.net/10962/d1002167 , Strachan, Alexander Die Werfbobbejaan
- Description: The title, "'n Intertekstuele studie: Die werfbobbejaan van Alexander Strachan", refers to an analysis of the way in which intertextual processes generate meaning in this text. It is analysed with specific regard to the way in which it enters into signifying and detennining relationships with other texts, notably texts by the same author. A significant part of the intertexts that are reassembled, refined, restated, amplified, contradicted or diffused throughout Die werfbobbejaan are located in other works in the Strachan oeuvre: n Wereld sonder grense (1984) and Die jakkalsjagter (1990). These three texts are related as a triptych of intertextual association, and the boundaries between them are not hermetically sealed. Intertextual activity in Die werfbobbejaan involves an intricate network of interfigural relationships. The identities of numerous characters in the text start to coincide with those of other characters to which they are linked intertextually. Characters travel across the boundaries supposedly separating "different" texts. The doubling and displacing of characters alert us to the fact that the text is not fixed within stable boundaries. Codes, scenes, snippets of dialogue and even moods also penetrate the boundaries between "different" texts and recur in the form of mirror images or ghostly transformations of themselves. These intertextual patterns mobilise an active reading process and unify the act of reading with that of writing in "a single signifying process" (Barthes 1979: 79). The narrator in Die werfbobbejaan is a woman writing a biography about an author. Reading his novels and unpublished manuscript she finds that the manuscript of her subject anticipates and later even dictates "extra-textual" reality and inserts her into the fiction. The way in which the biography is taken up in the play of intertextuality leads to the perception that the fictional author is an intertextual mirror image of the real author, who belongs to the extra-textual world outside the book. In this way intertextual activity in Die werfbobbejaan destabilizes the frame between fiction and reality. No reading of Die werfbobbejaan can be complete without taking into account the plurality of simultaneously perceived meanings triggered by intertextual activity in the text.
- Full Text:
- Date Issued: 1998
- Authors: Loots, Sonja
- Date: 1998
- Subjects: Strachan, Alexander Die Werfbobbejaan
- Language: Afrikaans
- Type: Thesis , Masters , MA
- Identifier: vital:3592 , http://hdl.handle.net/10962/d1002167 , Strachan, Alexander Die Werfbobbejaan
- Description: The title, "'n Intertekstuele studie: Die werfbobbejaan van Alexander Strachan", refers to an analysis of the way in which intertextual processes generate meaning in this text. It is analysed with specific regard to the way in which it enters into signifying and detennining relationships with other texts, notably texts by the same author. A significant part of the intertexts that are reassembled, refined, restated, amplified, contradicted or diffused throughout Die werfbobbejaan are located in other works in the Strachan oeuvre: n Wereld sonder grense (1984) and Die jakkalsjagter (1990). These three texts are related as a triptych of intertextual association, and the boundaries between them are not hermetically sealed. Intertextual activity in Die werfbobbejaan involves an intricate network of interfigural relationships. The identities of numerous characters in the text start to coincide with those of other characters to which they are linked intertextually. Characters travel across the boundaries supposedly separating "different" texts. The doubling and displacing of characters alert us to the fact that the text is not fixed within stable boundaries. Codes, scenes, snippets of dialogue and even moods also penetrate the boundaries between "different" texts and recur in the form of mirror images or ghostly transformations of themselves. These intertextual patterns mobilise an active reading process and unify the act of reading with that of writing in "a single signifying process" (Barthes 1979: 79). The narrator in Die werfbobbejaan is a woman writing a biography about an author. Reading his novels and unpublished manuscript she finds that the manuscript of her subject anticipates and later even dictates "extra-textual" reality and inserts her into the fiction. The way in which the biography is taken up in the play of intertextuality leads to the perception that the fictional author is an intertextual mirror image of the real author, who belongs to the extra-textual world outside the book. In this way intertextual activity in Die werfbobbejaan destabilizes the frame between fiction and reality. No reading of Die werfbobbejaan can be complete without taking into account the plurality of simultaneously perceived meanings triggered by intertextual activity in the text.
- Full Text:
- Date Issued: 1998
Roman-waarheid en roman-fiksie: 'n ondersoek na die waarheidsgehalte van sekere Afrikaanse aktualiteitsromans en na die waarheidsmaatstaf in die aktualiteitsromankritiek
- Authors: Mulock-Houwer, F A M
- Date: 1963
- Subjects: Afrikaans fiction -- History and criticism
- Language: Afrikaans
- Type: Thesis , Masters , MA
- Identifier: vital:3633 , http://hdl.handle.net/10962/d1012910
- Description: Dit het my herhaaldelik getref dat, by die beoordeling van bepaalde tipes Afrikaanse romans, deur die kritici sekere maatstawwe aangelê word wat as artistieke of literêre kriteria nie geldig, nie ter sake nie, en daarom meestal ook ontoelaatbaar is. Ek bedoel meer bepaaldelik die historiese en aktualiteitsromans: genres wat hul tematiese materiaal grotendeels betrek uit die verbye of hedendaagse "werklikheid" van die gemeenskap waartoe, in prakties alle gevalle, én die auteurs én die kritici van daardie romans behoort. Die ongeldige, slegs ten dele geldige of verkeerd gebruikte geldige kriteria vind hul oorsprong in 'n foutiewe vereenselwiging van die letterkundige kriterium "waarheid in die roman" met die aktualiteitsmaatstawwe "objektiewe werklikheid" en "oordeel oor hierdie werklikheid wat in die roman gevel word". 'n Ondersoek na die grondbeginsels van die romankritiek, die mate van ooreenkoms wat die Afrikaaner kritiek daarmee vertoon, en dus ook na die "waarheidsgehalte" van die betrokke romans self, vorm die opset van hierdie verhandeling. In die loop van die ondersoek het dit egter spoedig geblyk dat die onderwerp te wyd was, en dat dit die beste beperk kon word deur te konsentreer op 'n kleiner aantal romans binne een genre. Die keuse het geval op die aktualiteitsroman, en meer bepaaldelik op 'n negetal romans i.v.m. die "nie-blanke aktualiteit" en "rasseverhoudings in Suid-Afrika". Hierdie keuse is gedoen om twee hoofredes. Eerstens omdat die rasseprobleem veral sedert die Tweede Wêreldoorlog en meer bepaaldelik sedert die Atlantiese Oorkonde (1942) dié heersende wêreldprobleem geword het. Die rassebeleid in Suid-Afrika is derhalwe skerp in die lig gestel, met die gevolg dat Suid-Afrikaners daartoe gedryf is om hulle houding nie net in die praktyk te handhaaf nie, maar ook teoretiee en godsdienstig te verdedig. As aktualiteitsprobleem is die rassesituasie dus die interessantste en dié wat die meeste opspraak wek. Die tweede rede vir my keuae is die feit dat die kritieke oor die "romans oor rasseverhoudings", juis weens die aktualiteitstweedrag oor hierdie situasie, die volledigste voorbeeld vorm van die heersende "werklikheid"/"waarheid"-verwarring in die Afrikaanse aktualiteitsroman-kritiek. Die skripsie is in drie hoofdele verdeel: ʹn ondersoek na die waarheidemaatstaf in die kritiek, toepassing van hierdie maatstaf op romans oor die naturel en op die kritieke daaroor, en die verdere uitwerking daarvan i.v.m. romans oor die kleurling. Die nege romans wat ter sprake gebring is, mag beskou word as die noemenewaardigste kuns-en-aktualiteitspogings in hul genre, en tewens as 'n volledige aanduiding van die algemene ontwikkelingsgang van daardie genre. Die gekose volgorde van die romans dien dan ook om twee hooffaktore te omlyn: (a) die ontwikkeling van die aktualiteitsiening vanuit die idilliese plaasverband van Franz se romans, via die beperkte siening van die nie-blanke stadsproblematiek, na ʹn paging tot 'n volledige Suid-Afrikaanse probleemstelling in Rabie se Ons, die Afgod, en (b) die kunsgehalte van die betrokke romans en die mate waarin dit die draagkrag van die tendens beinvloed, en wederom die mate waarin die keuse van die tema en tendens die waarheidsgehal teen draagkrag van die romans as aktualiteitskommentare bepaal. Ons het gevolglik die romans oor die naturel, wat die eerste fase van die aktualiteitsiening behandel, in Deel II geplaas, en die romans oor die kleurling, van die staanspoor af meer problematies van aard, en as groep dié wat die mees gevorderde aktualiteitsiening vertoon in Deel III. Die slotbeskouing is ʹn kort samevatting van die mate van ontwikkeling in die Afrikaanse aktualiteitsroman oor die nie-blanke, en 'n vasstelling van die aard van die werklikheiq/waarheid-digotomie in die kritieke daaromtrent.
- Full Text:
- Date Issued: 1963
- Authors: Mulock-Houwer, F A M
- Date: 1963
- Subjects: Afrikaans fiction -- History and criticism
- Language: Afrikaans
- Type: Thesis , Masters , MA
- Identifier: vital:3633 , http://hdl.handle.net/10962/d1012910
- Description: Dit het my herhaaldelik getref dat, by die beoordeling van bepaalde tipes Afrikaanse romans, deur die kritici sekere maatstawwe aangelê word wat as artistieke of literêre kriteria nie geldig, nie ter sake nie, en daarom meestal ook ontoelaatbaar is. Ek bedoel meer bepaaldelik die historiese en aktualiteitsromans: genres wat hul tematiese materiaal grotendeels betrek uit die verbye of hedendaagse "werklikheid" van die gemeenskap waartoe, in prakties alle gevalle, én die auteurs én die kritici van daardie romans behoort. Die ongeldige, slegs ten dele geldige of verkeerd gebruikte geldige kriteria vind hul oorsprong in 'n foutiewe vereenselwiging van die letterkundige kriterium "waarheid in die roman" met die aktualiteitsmaatstawwe "objektiewe werklikheid" en "oordeel oor hierdie werklikheid wat in die roman gevel word". 'n Ondersoek na die grondbeginsels van die romankritiek, die mate van ooreenkoms wat die Afrikaaner kritiek daarmee vertoon, en dus ook na die "waarheidsgehalte" van die betrokke romans self, vorm die opset van hierdie verhandeling. In die loop van die ondersoek het dit egter spoedig geblyk dat die onderwerp te wyd was, en dat dit die beste beperk kon word deur te konsentreer op 'n kleiner aantal romans binne een genre. Die keuse het geval op die aktualiteitsroman, en meer bepaaldelik op 'n negetal romans i.v.m. die "nie-blanke aktualiteit" en "rasseverhoudings in Suid-Afrika". Hierdie keuse is gedoen om twee hoofredes. Eerstens omdat die rasseprobleem veral sedert die Tweede Wêreldoorlog en meer bepaaldelik sedert die Atlantiese Oorkonde (1942) dié heersende wêreldprobleem geword het. Die rassebeleid in Suid-Afrika is derhalwe skerp in die lig gestel, met die gevolg dat Suid-Afrikaners daartoe gedryf is om hulle houding nie net in die praktyk te handhaaf nie, maar ook teoretiee en godsdienstig te verdedig. As aktualiteitsprobleem is die rassesituasie dus die interessantste en dié wat die meeste opspraak wek. Die tweede rede vir my keuae is die feit dat die kritieke oor die "romans oor rasseverhoudings", juis weens die aktualiteitstweedrag oor hierdie situasie, die volledigste voorbeeld vorm van die heersende "werklikheid"/"waarheid"-verwarring in die Afrikaanse aktualiteitsroman-kritiek. Die skripsie is in drie hoofdele verdeel: ʹn ondersoek na die waarheidemaatstaf in die kritiek, toepassing van hierdie maatstaf op romans oor die naturel en op die kritieke daaroor, en die verdere uitwerking daarvan i.v.m. romans oor die kleurling. Die nege romans wat ter sprake gebring is, mag beskou word as die noemenewaardigste kuns-en-aktualiteitspogings in hul genre, en tewens as 'n volledige aanduiding van die algemene ontwikkelingsgang van daardie genre. Die gekose volgorde van die romans dien dan ook om twee hooffaktore te omlyn: (a) die ontwikkeling van die aktualiteitsiening vanuit die idilliese plaasverband van Franz se romans, via die beperkte siening van die nie-blanke stadsproblematiek, na ʹn paging tot 'n volledige Suid-Afrikaanse probleemstelling in Rabie se Ons, die Afgod, en (b) die kunsgehalte van die betrokke romans en die mate waarin dit die draagkrag van die tendens beinvloed, en wederom die mate waarin die keuse van die tema en tendens die waarheidsgehal teen draagkrag van die romans as aktualiteitskommentare bepaal. Ons het gevolglik die romans oor die naturel, wat die eerste fase van die aktualiteitsiening behandel, in Deel II geplaas, en die romans oor die kleurling, van die staanspoor af meer problematies van aard, en as groep dié wat die mees gevorderde aktualiteitsiening vertoon in Deel III. Die slotbeskouing is ʹn kort samevatting van die mate van ontwikkeling in die Afrikaanse aktualiteitsroman oor die nie-blanke, en 'n vasstelling van die aard van die werklikheiq/waarheid-digotomie in die kritieke daaromtrent.
- Full Text:
- Date Issued: 1963
- «
- ‹
- 1
- ›
- »