The potential of social learning to upscale the Community Based Water Quality Management (CBWQM) process: A case study of the Mpophomeni and Baynespruit Enviro Champs project
- Authors: Sithole, Nkosingithandile
- Date: 2023-10-13
- Subjects: Community of practice , Social learning , Water quality management South Africa Pietermaritzburg Citizen participation , Citizen science , Water quality South Africa Pietermaritzburg
- Language: English
- Type: Academic theses , Master's theses , text
- Identifier: http://hdl.handle.net/10962/402966 , vital:69910
- Description: Water is an essential component of human survival, with a wide variety of uses such as washing, cooking, drinking and growing food. Covering approximately 70% of the Earth’s surface, water is necessary for all human survival, and is a source of life for plants and animals. Only 0.036% of freshwater can be accessed and utilised by humans, which is not enough to support the rapidly growing population and economic development. This water is further exhausted by pollution caused by sewage leaks, littering, agricultural runoff and industry discharge which deteriorate water quality significantly. To exacerbate these water issues, the major issue of water accessibility is not directly linked to quantity but has been primarily attributed to poor water governance, at a global and local level (in South Africa). Poorly maintained water infrastructure and inadequate cooperative governance have resulted in the establishment of many Community Based Water Quality Management (CBWQM) projects in South Africa, to respond to water quality monitoring and management challenges. The aim of this study was firstly, to investigate how social learning was occurring within two CBWQM Communities of Practice (CoPs) located in KwaZulu-Natal, Pietermaritzburg, namely, the Baynespruit and the Mpophomeni Enviro Champs project (Case Study 1 and 2 respectively), and the potential of social learning to upscale CBWQM. Additionally, it sought to identify the type of support required for the scaling of social learning outcomes in CBWQM communities of practice, along two potential scaling pathways that were identified in a national study on scaling of CBWQM: Scaling Pathway 1(Policy engagement and support) and Scaling Pathway 2 (Capacity building). The research was undertaken as a qualitative case study approach, with data collected through semi-structured interviews, document, and questionnaire analysis to investigate social learning within the two selected case studies. The data was coded and indexed using a thematic analysis technique and an analytical framework as a tool to investigate how social learning was occurring in both case studies and explore the potential required to upscale it. The study found that there is an existing gap between policy and practice with regard to CBWQM support by government structures. Despite South African water policy advocating for public participation in water resource management, there has been limited support from government to support and resource CBWQM projects over a long period of time. To upscale the practice of CBWQM, the study found that capacity building and learning needs to be improved and better supported practically through models such as the 5Ts of learning, and through supporting CBWQM participants’ learning journey to establish learning pathways for them. , Thesis (MEd) -- Faculty of Education, Education, 2023
- Full Text:
- Authors: Sithole, Nkosingithandile
- Date: 2023-10-13
- Subjects: Community of practice , Social learning , Water quality management South Africa Pietermaritzburg Citizen participation , Citizen science , Water quality South Africa Pietermaritzburg
- Language: English
- Type: Academic theses , Master's theses , text
- Identifier: http://hdl.handle.net/10962/402966 , vital:69910
- Description: Water is an essential component of human survival, with a wide variety of uses such as washing, cooking, drinking and growing food. Covering approximately 70% of the Earth’s surface, water is necessary for all human survival, and is a source of life for plants and animals. Only 0.036% of freshwater can be accessed and utilised by humans, which is not enough to support the rapidly growing population and economic development. This water is further exhausted by pollution caused by sewage leaks, littering, agricultural runoff and industry discharge which deteriorate water quality significantly. To exacerbate these water issues, the major issue of water accessibility is not directly linked to quantity but has been primarily attributed to poor water governance, at a global and local level (in South Africa). Poorly maintained water infrastructure and inadequate cooperative governance have resulted in the establishment of many Community Based Water Quality Management (CBWQM) projects in South Africa, to respond to water quality monitoring and management challenges. The aim of this study was firstly, to investigate how social learning was occurring within two CBWQM Communities of Practice (CoPs) located in KwaZulu-Natal, Pietermaritzburg, namely, the Baynespruit and the Mpophomeni Enviro Champs project (Case Study 1 and 2 respectively), and the potential of social learning to upscale CBWQM. Additionally, it sought to identify the type of support required for the scaling of social learning outcomes in CBWQM communities of practice, along two potential scaling pathways that were identified in a national study on scaling of CBWQM: Scaling Pathway 1(Policy engagement and support) and Scaling Pathway 2 (Capacity building). The research was undertaken as a qualitative case study approach, with data collected through semi-structured interviews, document, and questionnaire analysis to investigate social learning within the two selected case studies. The data was coded and indexed using a thematic analysis technique and an analytical framework as a tool to investigate how social learning was occurring in both case studies and explore the potential required to upscale it. The study found that there is an existing gap between policy and practice with regard to CBWQM support by government structures. Despite South African water policy advocating for public participation in water resource management, there has been limited support from government to support and resource CBWQM projects over a long period of time. To upscale the practice of CBWQM, the study found that capacity building and learning needs to be improved and better supported practically through models such as the 5Ts of learning, and through supporting CBWQM participants’ learning journey to establish learning pathways for them. , Thesis (MEd) -- Faculty of Education, Education, 2023
- Full Text:
With dreams in our hands: Towards transgressive knowledge-making cultures
- Authors: Knowles, Corinne Ruth
- Date: 2023-10-13
- Subjects: African feminism , Pedagogy , Political sociology , Knowledge, Theory of Political aspects , Transformative learning
- Language: English
- Type: Academic theses , Doctoral theses , text
- Identifier: http://hdl.handle.net/10962/402955 , vital:69909 , DOI 10.21504/10962/402955
- Description: Knowledge-making in universities is not neutral and takes different forms. This thesis critically examines the politics of knowledge to propose and present a transgressive schema for knowledge-making that is co-created with students. It emerges from teaching and learning encounters in the Humanities Extended Studies (ES) Programme at Rhodes University, where for the past decade we have experimented with different ways of knowledge-making that run counter to conventional pedagogic practices. We set up a project for the thesis that allowed us to work with knowledge in ways that are Afrocentric, and that hold and nurture our dreams. The theory and methodology of the project are explained in the first academic paper for this PhD by publication. The project and its derivatives use an African Feminist framing, and centre the ontoepistemologies of African young people who find themselves alienated and marginalised by a western bias in university curricula. Former ES student volunteers came up with topics, responded to them, reviewed each other’s work, and co-wrote two academic papers that demonstrate a praxis of African Feminist research and pedagogic principles. Two further projects practise the principles that emerge from the primary project, and together they have tested knowledge-making cultures that inspire critical thinking and creative humanity. These are explained in two further academic papers. One is co-written with the copresenter of an online inter-continental short course for PhD students on African Feminist Research Methodology. The other is single authored, and introduces the third project, a Political and International Studies third-year course on African Feminist theory. The schema for knowledge-making uses the hand, which holds our dream, as a descriptive metaphor. Each of the five fingers of the hand represents an aspect of how we have collaborated on the projects and in lecture rooms, and what this has taught us about how to nurture and inspire the dreams of young African people through transgressive knowledgemaking cultures. The five aspects – framing, activating, seeing, creating, imagining – are mutually constitutive elements of knowledge-making that are introduced throughout the thesis, and explained in careful detail in the conclusion as a synthesis of the collaborations. , Siphethe amaphupha ezandleni zethu: ukwenza iinckubeko zolwazi ezigxile ekuphazamiseni isiqhelo Isishwankathelo Ukwenziwa kolwazi kwiiunivesithi asiyonto engathathi cala kwaye yenzeka ngeendlelangeendlela. Le thisisi iphonononga ipolitiki yolwazi ngenjongo yokucebisa nokuvelisa iindlela zokwenziwa kolwazi ezigxile ekuphazamiseni kwesiqhelo, ndlela leyo eyenziwa ngentsebenziswano nabafundi. Le Ndlela yokuphazamisa isiqhelo ivela kwindlela zokufunda nokufundisa kwinkqubo yeExtended Studies kwiUnivesithi iRhodes, apho kwiminyaka elishumi edlulileyo besisebenzisa amalinge ohlukileyo okwenza ulwazi ohlukileyo kwindlela zokufunda eziqhelekileyo. Siqulunqe inkqubo yale thisisi evumele ukuba sisebenze nolwazi ngendlela ekhokhelelisa ubuAfrika phambile, nkqubo leyo eyondla nebamba amaphupha ethu. Inkcazo-bungcali neendlela zokwenza uphando lwalo msebenzi zicacisiwe kwiphepha lokuqala lethisisi yePhD ezakupapashwa. Lo msebenzi neminye imisebenzi efana nawo isebenzisa iAfrikan Feminism ngenjongo yokubeka ngokusesikweni ndlela le ingxile kwindlela yokufundisa neengcambu zayo ezizinze eAfrika, kwaye ikhokhelisa imfundo yabantu abatsha abazifumana besenziwe amakheswa nabahlelelekileyo kunyenjwa kwasentshona kwizifundo zaseunivesithi. Abafundi ababefunda kwiES baze nezihloko, yangabo abaziphendulayo, bahlola imisebenzi yoogxa babo, kwaye bancedisa ekubhaleni amaphepha amabini abonakalisa indlela yokuphanda kusetyenziswa iziseko zokufunda zeAfrikan Feminism. Eminye imisebenzi isebenzise iziseko eziphuma kulo msebenzi wokuqala, kwaye yomibini le misebenzi iphonononga iinkcubeko zokwenza ulwazi ezikhuthaza ukuzikisa ukucinga nobuntu obunobuchule. Oku kucaciswa nzulu kumaphepha amabini. Omnye ubhalwe nomfundi kunye nombhali obefundisa kwikhosi emfutshane ebikwi-intanethi ephakathi kwamazwekazi eyenzelwe abafundi be- PhD kwiAfrican Feminist Research Methodology. Omnye umsebenzi ubhalwe ngumntu omnye, nothi wazise umsebenzi wesithathu, ikhosi yonyaka wesithathu yePolitical and International Studies yenkcazo-bungcali iAfrican Feminism. Icebo lokwenza ulwazi lisebenzisa isandla esibambe amaphupha ethu, njengesafobe esinika inkcazelo. Umnwe ngamnye umele indlela esisebenzisene ngayo kule misebenzi nakumagumbi okufundela, kunye nesikufundileyo ngokukhulisa nokukhuthaza amaphupha wabantu abasebatsha baseAfrika ngokusebenzisa imisebenzi egxile kwiinkcubeko zolwazi eziphazamisa ukwenziwa kolwazi ngendlela eqhelekileyo. Imiba emihlanu- ukwenza isakhelo, ukuqalisa, ukubona, ukudala, ukusebenzisa imifanekiso ntelekelelo- iyingqokelela yenxalenye yokwenza ulwazi ngendlela enentsebenziswano kwaye ezi ziseko zaziswa banzi kwithisisi, kwaye zicaciswe gabalala kwisishwankathelo njengengqokelela yentsebenziswano kulo msebenzi. , Thesis (PhD) -- Faculty of Education, Education, 2023
- Full Text:
- Authors: Knowles, Corinne Ruth
- Date: 2023-10-13
- Subjects: African feminism , Pedagogy , Political sociology , Knowledge, Theory of Political aspects , Transformative learning
- Language: English
- Type: Academic theses , Doctoral theses , text
- Identifier: http://hdl.handle.net/10962/402955 , vital:69909 , DOI 10.21504/10962/402955
- Description: Knowledge-making in universities is not neutral and takes different forms. This thesis critically examines the politics of knowledge to propose and present a transgressive schema for knowledge-making that is co-created with students. It emerges from teaching and learning encounters in the Humanities Extended Studies (ES) Programme at Rhodes University, where for the past decade we have experimented with different ways of knowledge-making that run counter to conventional pedagogic practices. We set up a project for the thesis that allowed us to work with knowledge in ways that are Afrocentric, and that hold and nurture our dreams. The theory and methodology of the project are explained in the first academic paper for this PhD by publication. The project and its derivatives use an African Feminist framing, and centre the ontoepistemologies of African young people who find themselves alienated and marginalised by a western bias in university curricula. Former ES student volunteers came up with topics, responded to them, reviewed each other’s work, and co-wrote two academic papers that demonstrate a praxis of African Feminist research and pedagogic principles. Two further projects practise the principles that emerge from the primary project, and together they have tested knowledge-making cultures that inspire critical thinking and creative humanity. These are explained in two further academic papers. One is co-written with the copresenter of an online inter-continental short course for PhD students on African Feminist Research Methodology. The other is single authored, and introduces the third project, a Political and International Studies third-year course on African Feminist theory. The schema for knowledge-making uses the hand, which holds our dream, as a descriptive metaphor. Each of the five fingers of the hand represents an aspect of how we have collaborated on the projects and in lecture rooms, and what this has taught us about how to nurture and inspire the dreams of young African people through transgressive knowledgemaking cultures. The five aspects – framing, activating, seeing, creating, imagining – are mutually constitutive elements of knowledge-making that are introduced throughout the thesis, and explained in careful detail in the conclusion as a synthesis of the collaborations. , Siphethe amaphupha ezandleni zethu: ukwenza iinckubeko zolwazi ezigxile ekuphazamiseni isiqhelo Isishwankathelo Ukwenziwa kolwazi kwiiunivesithi asiyonto engathathi cala kwaye yenzeka ngeendlelangeendlela. Le thisisi iphonononga ipolitiki yolwazi ngenjongo yokucebisa nokuvelisa iindlela zokwenziwa kolwazi ezigxile ekuphazamiseni kwesiqhelo, ndlela leyo eyenziwa ngentsebenziswano nabafundi. Le Ndlela yokuphazamisa isiqhelo ivela kwindlela zokufunda nokufundisa kwinkqubo yeExtended Studies kwiUnivesithi iRhodes, apho kwiminyaka elishumi edlulileyo besisebenzisa amalinge ohlukileyo okwenza ulwazi ohlukileyo kwindlela zokufunda eziqhelekileyo. Siqulunqe inkqubo yale thisisi evumele ukuba sisebenze nolwazi ngendlela ekhokhelelisa ubuAfrika phambile, nkqubo leyo eyondla nebamba amaphupha ethu. Inkcazo-bungcali neendlela zokwenza uphando lwalo msebenzi zicacisiwe kwiphepha lokuqala lethisisi yePhD ezakupapashwa. Lo msebenzi neminye imisebenzi efana nawo isebenzisa iAfrikan Feminism ngenjongo yokubeka ngokusesikweni ndlela le ingxile kwindlela yokufundisa neengcambu zayo ezizinze eAfrika, kwaye ikhokhelisa imfundo yabantu abatsha abazifumana besenziwe amakheswa nabahlelelekileyo kunyenjwa kwasentshona kwizifundo zaseunivesithi. Abafundi ababefunda kwiES baze nezihloko, yangabo abaziphendulayo, bahlola imisebenzi yoogxa babo, kwaye bancedisa ekubhaleni amaphepha amabini abonakalisa indlela yokuphanda kusetyenziswa iziseko zokufunda zeAfrikan Feminism. Eminye imisebenzi isebenzise iziseko eziphuma kulo msebenzi wokuqala, kwaye yomibini le misebenzi iphonononga iinkcubeko zokwenza ulwazi ezikhuthaza ukuzikisa ukucinga nobuntu obunobuchule. Oku kucaciswa nzulu kumaphepha amabini. Omnye ubhalwe nomfundi kunye nombhali obefundisa kwikhosi emfutshane ebikwi-intanethi ephakathi kwamazwekazi eyenzelwe abafundi be- PhD kwiAfrican Feminist Research Methodology. Omnye umsebenzi ubhalwe ngumntu omnye, nothi wazise umsebenzi wesithathu, ikhosi yonyaka wesithathu yePolitical and International Studies yenkcazo-bungcali iAfrican Feminism. Icebo lokwenza ulwazi lisebenzisa isandla esibambe amaphupha ethu, njengesafobe esinika inkcazelo. Umnwe ngamnye umele indlela esisebenzisene ngayo kule misebenzi nakumagumbi okufundela, kunye nesikufundileyo ngokukhulisa nokukhuthaza amaphupha wabantu abasebatsha baseAfrika ngokusebenzisa imisebenzi egxile kwiinkcubeko zolwazi eziphazamisa ukwenziwa kolwazi ngendlela eqhelekileyo. Imiba emihlanu- ukwenza isakhelo, ukuqalisa, ukubona, ukudala, ukusebenzisa imifanekiso ntelekelelo- iyingqokelela yenxalenye yokwenza ulwazi ngendlela enentsebenziswano kwaye ezi ziseko zaziswa banzi kwithisisi, kwaye zicaciswe gabalala kwisishwankathelo njengengqokelela yentsebenziswano kulo msebenzi. , Thesis (PhD) -- Faculty of Education, Education, 2023
- Full Text:
A Pedagogy of Love: reflections on 25 years of informal vocational education and training practices in the commercial fishing industry in South Africa
- Authors: Ferguson, Robin Anne
- Date: 2023-03-29
- Subjects: Vocational education South Africa , Fisheries Vocational guidance South Africa , Practice theory , Transformative learning , Technical and Vocational Education and Training
- Language: English
- Type: Academic theses , Doctoral theses , text
- Identifier: http://hdl.handle.net/10962/366189 , vital:65841 , DOI https://doi.org/10.21504/10962/366189
- Description: This thesis is a reflection of informal vocational education and training (IVET) practices conducted by the Researcher in the commercial fishing industry between 1995-2021. Fourteen interventions took place during this time which involved several hundred sea-going employees who are disadvantaged by low levels of literacies and low/no Internet Computer Technology connectivity. The Production Programme was chosen as the focus of study and draws upon the influence of the other thirteen programmes. The purpose of the Production Programme was to teach technical fish processing skills to the production management teams and factory hands who work in the factories on board the vessels. The programme ran for five years and evolved through three distinct generations. At the heart of this work lies the question: ‘What made these programmes successful?’ This is an intra-programmatic study and seeks to identify the pedagogical practices which promoted or confounded the efficacy of the Production Programme; and based upon this understanding how such programmes could be improved, transferred, and taken to scale. These questions are both descriptive and explorative in nature. IVET is regarded as training which takes place outside of the formal South African National Qualifications Framework. This work is relevant because approximately 80% of sea-going staff neither finish school, nor get the opportunity of Post School Education and Training by going to a university, a technical institution, or a community college. This statistic is reflected in the general population (Department of Higher Education and Training [DHET], 2022). There is a fine line between being employed and unemployed for people working at this level in the formal economy which makes this project relevant to youth or persons who are ‘not in employment, education or training’ too. This means that for most South African adults IVET presents a significant opportunity for post-school education. Therefore, it is important to answer the questions raised above to rapidly improve inclusion of the majority of South Africans into meaningful education which improves livelihoods. The Theory of Practice Architectures (TPA), from the collection of social-material practice theories, is the conceptual framework for this thesis. The smallest unit of analysis of TPA are practices which may be ‘sayings/thinkings’, ‘doings’, or ‘relatings’. These practices bundle together into practice arrangements and form practice architectures. The reason that TPA was chosen was that practices were the only data available as we (learners, managers, facilitators, and me) knew what we had said/thought or done, and we were aware of the relationships between us over the years as the fourteen interventions played out. Under conventional research circumstances data would be collected in real time, however in this project, most of the data is historical. In addition to the fundamental building blocks of TPA, the theory is embedded in a Theory of Education. There have also been contemporary enhancements to the TPA which were significant to this study, for example, the Ecologies of Practices, a Trellis of Practices which Support Professional Learning, Middle Leadership, Travelling Practices, and moves towards transformative or transgressive education using the TPA in IVET. This is empirical, qualitative research and an ethnographic case study was chosen as the research design which is a methodology particularly suited to answering both descriptive and explorative questions. Nine methods for data collection were used, namely an historical reflective narrative; two focused-group interviews; three individual interviews; four Whatsapp videos; one WhatsApp voice note; two mobisodes; ten questionnaires; 29 documents; and 16 photographs. Because this data was collected under Covid-19 pandemic conditions, two conceptions were employed to guide the generation of data under these uncertain and constrained conditions. These were firstly, the ‘methodology of chance’ which allowed for a ‘methodological agility’; and secondly, the idea of ‘information power’ which is helpful in deciding on how much data is enough. In order to be explicit concerning a key research activity, the approach and method used to review the literature is explicated. Key practices were identified in the data set and described; and then the data was analysed using heuristics provided by TPA theorists. Seven Tables of Invention were used to synthesise the data arising from these practices. An eighth Table of Invention was used to synthesise all the practices and practice arrangements characterised; and to indicate how these evolved over time and space. The data description and analysis is supported by eight Analytic Memos, a comprehensive Data Code Table and a hyperlink to a data repository which provides access to oral and video material. The findings distinguished five key practices and practice arrangements which were: Practices of the Creation of Courseware; Practices of Teaching and Learning; Practices of Assessment; Practices of Love; Practices of Management. The thesis title is reflective of the impact which love has upon the pedagogical process of IVET. Based upon the analysis and synthesis of the corpus of data, practices which either promoted or confounded the Production Programme became visible; it is these insights which inform future improvements to similar programmes. Emanating from these findings, two overarching practice architectures (PA) were identified which restrained the Production Programme in the same manner that the banks of a river restrain a river, and yet simultaneously, are changed by the river over time. These are the PA of Methodology and Methods and the PA of Maturing Ecologies of Practices. The inferences drawn from the data were achieved through the use of deductive, inductive, and abductive reasoning. My claim to new knowledge is a lamination of a practical contribution on one side of the coin, and a theoretical contribution on the other side of the coin. The PA of Methodology and Methods provides a practical mechanism to create, deliver and assess IVET. This is done by explicating the three practice architectures which constitute the overarching PA of Methodology and Methods which are, the PA of Informality; the PA of Range, and the PA of Relationality. An IVET programme constitutes Ecologies of Practices. The theoretical conception of the overarching PA of Maturing Ecologies of Practices provides a conceptual tool which enables the transferring and scaling of IVET programmes. It does this by providing theoretical indicators to establish the ‘state’ of an IVET programme as it matures over time from a pioneer state to a settler state. An IVET educator can then work towards creating a PA which is conducive for a mature ecologies of practices to form; and the programme can then be transferred and/or taken to scale, if this is desirable in the particular context. The power of my claim to new knowledge does not lie on one side or the other of the coin, but in the lamination of the practical and theoretical contributions put to use in the service of IVET. This thesis concludes with a number of theoretical and practical recommendations which are loosely grouped according to ‘sayings/thinkings’, ‘doings’ and ‘relatings’ in deference to the value of TPA to this thesis. An urgency is conveyed in these recommendations as there is an immediate need to improve the livelihoods of ordinary South Africans. One of the ways of doing this is through informal ‘education for living well’ which contributes to a ‘world worth living in’. , Thesis (PhD) -- Faculty of Education, Education, 2023
- Full Text:
- Authors: Ferguson, Robin Anne
- Date: 2023-03-29
- Subjects: Vocational education South Africa , Fisheries Vocational guidance South Africa , Practice theory , Transformative learning , Technical and Vocational Education and Training
- Language: English
- Type: Academic theses , Doctoral theses , text
- Identifier: http://hdl.handle.net/10962/366189 , vital:65841 , DOI https://doi.org/10.21504/10962/366189
- Description: This thesis is a reflection of informal vocational education and training (IVET) practices conducted by the Researcher in the commercial fishing industry between 1995-2021. Fourteen interventions took place during this time which involved several hundred sea-going employees who are disadvantaged by low levels of literacies and low/no Internet Computer Technology connectivity. The Production Programme was chosen as the focus of study and draws upon the influence of the other thirteen programmes. The purpose of the Production Programme was to teach technical fish processing skills to the production management teams and factory hands who work in the factories on board the vessels. The programme ran for five years and evolved through three distinct generations. At the heart of this work lies the question: ‘What made these programmes successful?’ This is an intra-programmatic study and seeks to identify the pedagogical practices which promoted or confounded the efficacy of the Production Programme; and based upon this understanding how such programmes could be improved, transferred, and taken to scale. These questions are both descriptive and explorative in nature. IVET is regarded as training which takes place outside of the formal South African National Qualifications Framework. This work is relevant because approximately 80% of sea-going staff neither finish school, nor get the opportunity of Post School Education and Training by going to a university, a technical institution, or a community college. This statistic is reflected in the general population (Department of Higher Education and Training [DHET], 2022). There is a fine line between being employed and unemployed for people working at this level in the formal economy which makes this project relevant to youth or persons who are ‘not in employment, education or training’ too. This means that for most South African adults IVET presents a significant opportunity for post-school education. Therefore, it is important to answer the questions raised above to rapidly improve inclusion of the majority of South Africans into meaningful education which improves livelihoods. The Theory of Practice Architectures (TPA), from the collection of social-material practice theories, is the conceptual framework for this thesis. The smallest unit of analysis of TPA are practices which may be ‘sayings/thinkings’, ‘doings’, or ‘relatings’. These practices bundle together into practice arrangements and form practice architectures. The reason that TPA was chosen was that practices were the only data available as we (learners, managers, facilitators, and me) knew what we had said/thought or done, and we were aware of the relationships between us over the years as the fourteen interventions played out. Under conventional research circumstances data would be collected in real time, however in this project, most of the data is historical. In addition to the fundamental building blocks of TPA, the theory is embedded in a Theory of Education. There have also been contemporary enhancements to the TPA which were significant to this study, for example, the Ecologies of Practices, a Trellis of Practices which Support Professional Learning, Middle Leadership, Travelling Practices, and moves towards transformative or transgressive education using the TPA in IVET. This is empirical, qualitative research and an ethnographic case study was chosen as the research design which is a methodology particularly suited to answering both descriptive and explorative questions. Nine methods for data collection were used, namely an historical reflective narrative; two focused-group interviews; three individual interviews; four Whatsapp videos; one WhatsApp voice note; two mobisodes; ten questionnaires; 29 documents; and 16 photographs. Because this data was collected under Covid-19 pandemic conditions, two conceptions were employed to guide the generation of data under these uncertain and constrained conditions. These were firstly, the ‘methodology of chance’ which allowed for a ‘methodological agility’; and secondly, the idea of ‘information power’ which is helpful in deciding on how much data is enough. In order to be explicit concerning a key research activity, the approach and method used to review the literature is explicated. Key practices were identified in the data set and described; and then the data was analysed using heuristics provided by TPA theorists. Seven Tables of Invention were used to synthesise the data arising from these practices. An eighth Table of Invention was used to synthesise all the practices and practice arrangements characterised; and to indicate how these evolved over time and space. The data description and analysis is supported by eight Analytic Memos, a comprehensive Data Code Table and a hyperlink to a data repository which provides access to oral and video material. The findings distinguished five key practices and practice arrangements which were: Practices of the Creation of Courseware; Practices of Teaching and Learning; Practices of Assessment; Practices of Love; Practices of Management. The thesis title is reflective of the impact which love has upon the pedagogical process of IVET. Based upon the analysis and synthesis of the corpus of data, practices which either promoted or confounded the Production Programme became visible; it is these insights which inform future improvements to similar programmes. Emanating from these findings, two overarching practice architectures (PA) were identified which restrained the Production Programme in the same manner that the banks of a river restrain a river, and yet simultaneously, are changed by the river over time. These are the PA of Methodology and Methods and the PA of Maturing Ecologies of Practices. The inferences drawn from the data were achieved through the use of deductive, inductive, and abductive reasoning. My claim to new knowledge is a lamination of a practical contribution on one side of the coin, and a theoretical contribution on the other side of the coin. The PA of Methodology and Methods provides a practical mechanism to create, deliver and assess IVET. This is done by explicating the three practice architectures which constitute the overarching PA of Methodology and Methods which are, the PA of Informality; the PA of Range, and the PA of Relationality. An IVET programme constitutes Ecologies of Practices. The theoretical conception of the overarching PA of Maturing Ecologies of Practices provides a conceptual tool which enables the transferring and scaling of IVET programmes. It does this by providing theoretical indicators to establish the ‘state’ of an IVET programme as it matures over time from a pioneer state to a settler state. An IVET educator can then work towards creating a PA which is conducive for a mature ecologies of practices to form; and the programme can then be transferred and/or taken to scale, if this is desirable in the particular context. The power of my claim to new knowledge does not lie on one side or the other of the coin, but in the lamination of the practical and theoretical contributions put to use in the service of IVET. This thesis concludes with a number of theoretical and practical recommendations which are loosely grouped according to ‘sayings/thinkings’, ‘doings’ and ‘relatings’ in deference to the value of TPA to this thesis. An urgency is conveyed in these recommendations as there is an immediate need to improve the livelihoods of ordinary South Africans. One of the ways of doing this is through informal ‘education for living well’ which contributes to a ‘world worth living in’. , Thesis (PhD) -- Faculty of Education, Education, 2023
- Full Text:
Exploring aspects of Community of Inquiry (CoI) in Afrophilia learning processes for transformative education using an Afrophilic ‘Philosophy for Children’ approach: a case of Sebakwe resettlement primary schools in the Midlands Province of Zimbabwe
- Authors: Bhurekeni, John
- Date: 2023-03-29
- Subjects: Culturally relevant pedagogy Zimbabwe , Curriculum change Zimbabwe , Philosophy Study and teaching (Elementary) Zimbabwe , Critical thinking , Decolonization Zimbabwe , Technology Political aspects , Representation (Philosophy)
- Language: English
- Type: Academic theses , Doctoral theses , text
- Identifier: http://hdl.handle.net/10962/366178 , vital:65840 , DOI https://doi.org/10.21504/10962/366178
- Description: This study focused on investigating and developing an Afrophilic orientation to a sociocultural approach to philosophy for children. The main aim was to foster a critical and generative approach to considering the heritage-based curriculum foundations of Zimbabwean primary schools, focusing on Sebakwe resettlement primary schools (the case study area). Afrophilia foundations in the study are regarded as “the discourses that are the medium of philosophical reflexion” (Rettova, 2004, p. 4) in each African society. As articulated in the study, such discourses include African proverbs, poems, stories, music, and folktales which are useful in the initiation of philosophical engagements with children in a community of inquiry approach. A community of inquiry is a framework that reflects a collaborative-dialogical approach to teaching and learning. Curriculum reviews in postcolonial Zimbabwe have revealed an unconscious misalignment of the Zimbabwean education system's philosophical underpinnings because it has continued to align itself with imperial British colonial philosophy, which contradicts the country's developmental needs (Presidential Commission of Inquiry into Education and Training [CIET], 1999, Zimbabwe Ministry of Primary and Secondary Education [MoPSE], 2014). The philosophical misalignment is an extension of the colonial history of Zimbabwe showing that vestiges of colonial rule still shape the education sector. This leaves the education system focusing mainly on abstracted concepts with continued marginalisation of local cultures, discourses, and knowledge. Consequently, it leaves Zimbabwe together with other postcolonial education systems with the task of dealing with the phenomenon of colonial continuity. One implication of these colonial continuities, is learner disinterest in learning, which affects the educational process negatively, affecting the learning of critical reflexive thinking, an issue which I have observed in the Sebakwe resettlement schools involved in this study where I have been teaching for 15 years. To address, this, the study sought to answer the following questions: What historical and contemporary barriers are affecting the promotion of a culture of learning in Zimbabwean resettlement primary schools, particularly as they relate to learners' underdevelopment of critical reflexive thinking skills? In addition, How can the Philosophy for Children Afrophilia curriculum intervention promote a culture of learning in Sebakwe resettlement primary schools that is oriented toward the development of critical reflexive thinking skills in children? In approaching the research questions, I applied postcolonial and decolonisation theory, sociocultural learning theory and curriculum theory aimed at transformative change, that is oriented towards achieving a more contextually oriented approach to teaching and learning, and a paradigm of ‘learning as connection’ (Lotz-Sisitka & Lupele, 2017; Shumba, 2017). This has been identified as a ‘missing’ discourse in mainstream educational quality discourses in southern Africa (Lotz-Sisitka & Lupele, 2017). Furthermore, to create space for curriculum development using multi-actor groups in a community of inquiry, I used decolonial research methodologies in the data generation process. The study is constituted as an interventionist case study, and I applied a four-stage process comprising document analysis, workshops, participant observations involving children between 8-11 years, and reflective interviews with parents, educators and children as instruments for data gathering. I also used process-based analytical tools developed in Philosophy of Children research to analyse the processes of critical reflexive thinking development that emerged from the Philosophy for Children pedagogy involving ten lessons which I facilitated, and videorecorded. Moreover, I used postcolonial and decolonial discourse analysis to provide the broader analytical insights that informed the interpretations of the lesson analysis data from the perspective of the research problem that I address across the research project. This PhD is produced as a PhD by publication, which involves publishing of papers, and orientation to, and interpretation of the papers. The main findings of this study are reported in articles that I prepared for publication, three of which have already been published (see Appendices A1, A4 and A5), and four which have been submitted for publication (A2, A3, A6, A7) with some already at an advanced stage of finalisation via review. The conceptual paper (A1) that served as the foundation for the publication journey revealed that, in addition to the weight of cultural technologies of domination, the curriculum is shaped by the paradox of a superficial interpretation of unhu/ubuntu educational philosophy. As a result, the curriculum becomes disconnected from the learners' real-world experiences. The second paper (A2), which focuses on why Zimbabwe needs the Philosophy for Children approach with a sociocultural medley, unveils Zimbabwe's complex decolonial curriculum reforms and their many contradictions and paradoxes. However, it also emerged that the approach used in this study empowers teachers, is relevant to the emerging constellation of practices in the Sebakwe resettlement, and influences power sharing beyond teacher-child relationships. The third paper (A3), based on children’s philosophy for children practice, defends the study’s decision to bring children’s heritage and cultural lens to bear on curriculum and pedagogical praxis. In essence, the article explores a synergy between philosophy for children and the Zimbabwean heritage-based educational curriculum, serving to enrich both. The fourth paper (A4) makes the case that philosophy for children could be a viable pedagogy for transformative education, and it provides evidence-based implementation of a context-based philosophy for children. According to this paper, the approach is effective in strengthening strong community relationships, instilling pride in local heritage, and advancing curriculum transformation. The fifth paper (A5) focusses on the approach's implications for teachers' roles, practices, and competencies. Six dimensions of teacher roles, practices, and competences surfaced, including the role of the teacher as a decoloniser and pedagogical innovator, among others. The sixth paper (A6), influenced by the previous papers' findings, focused on decolonisation and improving learning opportunities for children in the Sebakwe area using the philosophy for children approach. This paper's data depicts a ‘third space’ in which learners consolidate their cultural capital and curriculum content into their own meaning construction. The implication is that schools become neutral sites that improve learners' interdependence and inclusivity while also taking contextual realities into account. The findings of the seventh and final paper (A7) presented in this write-up advance the idea that a Philosophy for Children approach with a sociocultural medley influences an ethics of care by demonstrating how Afrophilia experiences influence a new path to wildlife conservation and sustainability. The study highlights that integrating Philosophy for Children and Afrophilia foundations of knowledge into the school curriculum promotes critical reflexive thinking skills, helps to address real-life problems and adds relevance to the curriculum. The study further shows that the integration of philosophy for children in the advancement of curriculum transformation in Zimbabwe is a successful formative interventionist approach in the resettlement schools that are characterised by a critical shortage of teaching and learning resources. In essence, the research opens an understanding that curriculum transformation and decolonisation are context-based and multi-actor processes, as showcased in the experiences of parents, teachers, education inspectors, and children in this study. Furthermore, this study posits that situating curriculum decolonization and transformation within unhu/ubuntu dialectical rationality and advancing diversity in reasoning necessitates deeper engagement with heritage-based curriculum and provides teachers with appropriate agency to modify and adapt their pedagogies in alignment with the learners' life world. According to the study, this emerged as a rational possible solution to the problem of curriculum decontextualisation. Curriculum decontextualisation as highlighted in the study via the problem of colonial continuity mentioned above, appears to be further influenced by the emphasis on examination assessment scores which seem to widen the gap between the adult and child worlds, as well as the gap between contextual realities and [curriculum] examination content. Overall, the study offers an approach that can deepen an unhu/ubuntu foundation for the heritage-based curriculum reform in Zimbabwe, and strengthen the learning of children in the resettlement schools, where the case was explored. Implications for further research are elaborated, as are possible implications for policy and practice. , Thesis (PhD) -- Faculty of Education, Education, 2023
- Full Text:
- Authors: Bhurekeni, John
- Date: 2023-03-29
- Subjects: Culturally relevant pedagogy Zimbabwe , Curriculum change Zimbabwe , Philosophy Study and teaching (Elementary) Zimbabwe , Critical thinking , Decolonization Zimbabwe , Technology Political aspects , Representation (Philosophy)
- Language: English
- Type: Academic theses , Doctoral theses , text
- Identifier: http://hdl.handle.net/10962/366178 , vital:65840 , DOI https://doi.org/10.21504/10962/366178
- Description: This study focused on investigating and developing an Afrophilic orientation to a sociocultural approach to philosophy for children. The main aim was to foster a critical and generative approach to considering the heritage-based curriculum foundations of Zimbabwean primary schools, focusing on Sebakwe resettlement primary schools (the case study area). Afrophilia foundations in the study are regarded as “the discourses that are the medium of philosophical reflexion” (Rettova, 2004, p. 4) in each African society. As articulated in the study, such discourses include African proverbs, poems, stories, music, and folktales which are useful in the initiation of philosophical engagements with children in a community of inquiry approach. A community of inquiry is a framework that reflects a collaborative-dialogical approach to teaching and learning. Curriculum reviews in postcolonial Zimbabwe have revealed an unconscious misalignment of the Zimbabwean education system's philosophical underpinnings because it has continued to align itself with imperial British colonial philosophy, which contradicts the country's developmental needs (Presidential Commission of Inquiry into Education and Training [CIET], 1999, Zimbabwe Ministry of Primary and Secondary Education [MoPSE], 2014). The philosophical misalignment is an extension of the colonial history of Zimbabwe showing that vestiges of colonial rule still shape the education sector. This leaves the education system focusing mainly on abstracted concepts with continued marginalisation of local cultures, discourses, and knowledge. Consequently, it leaves Zimbabwe together with other postcolonial education systems with the task of dealing with the phenomenon of colonial continuity. One implication of these colonial continuities, is learner disinterest in learning, which affects the educational process negatively, affecting the learning of critical reflexive thinking, an issue which I have observed in the Sebakwe resettlement schools involved in this study where I have been teaching for 15 years. To address, this, the study sought to answer the following questions: What historical and contemporary barriers are affecting the promotion of a culture of learning in Zimbabwean resettlement primary schools, particularly as they relate to learners' underdevelopment of critical reflexive thinking skills? In addition, How can the Philosophy for Children Afrophilia curriculum intervention promote a culture of learning in Sebakwe resettlement primary schools that is oriented toward the development of critical reflexive thinking skills in children? In approaching the research questions, I applied postcolonial and decolonisation theory, sociocultural learning theory and curriculum theory aimed at transformative change, that is oriented towards achieving a more contextually oriented approach to teaching and learning, and a paradigm of ‘learning as connection’ (Lotz-Sisitka & Lupele, 2017; Shumba, 2017). This has been identified as a ‘missing’ discourse in mainstream educational quality discourses in southern Africa (Lotz-Sisitka & Lupele, 2017). Furthermore, to create space for curriculum development using multi-actor groups in a community of inquiry, I used decolonial research methodologies in the data generation process. The study is constituted as an interventionist case study, and I applied a four-stage process comprising document analysis, workshops, participant observations involving children between 8-11 years, and reflective interviews with parents, educators and children as instruments for data gathering. I also used process-based analytical tools developed in Philosophy of Children research to analyse the processes of critical reflexive thinking development that emerged from the Philosophy for Children pedagogy involving ten lessons which I facilitated, and videorecorded. Moreover, I used postcolonial and decolonial discourse analysis to provide the broader analytical insights that informed the interpretations of the lesson analysis data from the perspective of the research problem that I address across the research project. This PhD is produced as a PhD by publication, which involves publishing of papers, and orientation to, and interpretation of the papers. The main findings of this study are reported in articles that I prepared for publication, three of which have already been published (see Appendices A1, A4 and A5), and four which have been submitted for publication (A2, A3, A6, A7) with some already at an advanced stage of finalisation via review. The conceptual paper (A1) that served as the foundation for the publication journey revealed that, in addition to the weight of cultural technologies of domination, the curriculum is shaped by the paradox of a superficial interpretation of unhu/ubuntu educational philosophy. As a result, the curriculum becomes disconnected from the learners' real-world experiences. The second paper (A2), which focuses on why Zimbabwe needs the Philosophy for Children approach with a sociocultural medley, unveils Zimbabwe's complex decolonial curriculum reforms and their many contradictions and paradoxes. However, it also emerged that the approach used in this study empowers teachers, is relevant to the emerging constellation of practices in the Sebakwe resettlement, and influences power sharing beyond teacher-child relationships. The third paper (A3), based on children’s philosophy for children practice, defends the study’s decision to bring children’s heritage and cultural lens to bear on curriculum and pedagogical praxis. In essence, the article explores a synergy between philosophy for children and the Zimbabwean heritage-based educational curriculum, serving to enrich both. The fourth paper (A4) makes the case that philosophy for children could be a viable pedagogy for transformative education, and it provides evidence-based implementation of a context-based philosophy for children. According to this paper, the approach is effective in strengthening strong community relationships, instilling pride in local heritage, and advancing curriculum transformation. The fifth paper (A5) focusses on the approach's implications for teachers' roles, practices, and competencies. Six dimensions of teacher roles, practices, and competences surfaced, including the role of the teacher as a decoloniser and pedagogical innovator, among others. The sixth paper (A6), influenced by the previous papers' findings, focused on decolonisation and improving learning opportunities for children in the Sebakwe area using the philosophy for children approach. This paper's data depicts a ‘third space’ in which learners consolidate their cultural capital and curriculum content into their own meaning construction. The implication is that schools become neutral sites that improve learners' interdependence and inclusivity while also taking contextual realities into account. The findings of the seventh and final paper (A7) presented in this write-up advance the idea that a Philosophy for Children approach with a sociocultural medley influences an ethics of care by demonstrating how Afrophilia experiences influence a new path to wildlife conservation and sustainability. The study highlights that integrating Philosophy for Children and Afrophilia foundations of knowledge into the school curriculum promotes critical reflexive thinking skills, helps to address real-life problems and adds relevance to the curriculum. The study further shows that the integration of philosophy for children in the advancement of curriculum transformation in Zimbabwe is a successful formative interventionist approach in the resettlement schools that are characterised by a critical shortage of teaching and learning resources. In essence, the research opens an understanding that curriculum transformation and decolonisation are context-based and multi-actor processes, as showcased in the experiences of parents, teachers, education inspectors, and children in this study. Furthermore, this study posits that situating curriculum decolonization and transformation within unhu/ubuntu dialectical rationality and advancing diversity in reasoning necessitates deeper engagement with heritage-based curriculum and provides teachers with appropriate agency to modify and adapt their pedagogies in alignment with the learners' life world. According to the study, this emerged as a rational possible solution to the problem of curriculum decontextualisation. Curriculum decontextualisation as highlighted in the study via the problem of colonial continuity mentioned above, appears to be further influenced by the emphasis on examination assessment scores which seem to widen the gap between the adult and child worlds, as well as the gap between contextual realities and [curriculum] examination content. Overall, the study offers an approach that can deepen an unhu/ubuntu foundation for the heritage-based curriculum reform in Zimbabwe, and strengthen the learning of children in the resettlement schools, where the case was explored. Implications for further research are elaborated, as are possible implications for policy and practice. , Thesis (PhD) -- Faculty of Education, Education, 2023
- Full Text:
Human Development, the Capability Approach and the Mediating of Sustainable Rural Livelihoods: a case study of women’s empowerment through expansive learning in the Mzimvubu Catchment of the Eastern Cape province, South Africa
- Authors: Conde-Aller, Laura
- Date: 2022-10-14
- Subjects: Expansive learning , Social learning , Transformative learning , Capabilities approach (Social sciences) , Women's rights South Africa Mzimvubu River Watershed , Women Economic conditions , Women Social conditions , Sustainable agriculture South Africa Mzimvubu River Watershed
- Language: English
- Type: Academic theses , Doctoral theses , text
- Identifier: http://hdl.handle.net/10962/366236 , vital:65845 , DOI https://doi.org/10.21504/10962/366236
- Description: This study makes a contribution to the field of sustainable agricultural development and women empowerment in rural South Africa by examining the transformations derived from an expansive learning process with a women farmers group in terms of their food production capability expansion and empowerment as well as the well-being of their local catchment or landscape where their activity was situated. The study took place in the Lutengele villages along the upper reaches of the lower Mzimvubu Catchment near Port St Johns in the Eastern Cape province of South Africa. Women in southern Africa are significant contributors to household livelihoods through their household food production practices and at the same time they are also one of the primary natural resource users in rural landscapes. In this case study, historical and contemporary ethnographic and situational data revealed disjuncture between existing practice and the fulfilment of women aspirations with regard to food security and social and ecological well-being at large. As a result, central to this study were the concepts of aspirations and capabilities and the role that these played in transformative learning processes via formative intervention research (after Engeström’s concept of expansive learning). Expansive learning emerges from Vygotsky’s early work on mediation of learning through language and culture, which gave raise to Cultural Historical Activity Theory (CHAT). Whereas the Capability Approach (CA) recognises that development interventions or initiatives should focus on “expanding the freedom that deprive people from enjoying their valued beings and doings” (Sen, 1999, p. 3), in other words, what people value or have reason to value. The Capability Approach coupled with CHAT deepens the contextual understanding of the agricultural activity system in light of the engendered power dynamics associated with women having access to productive resources, their culturally expected roles and responsibilities in the institution of their households, their families and the community at large, and most importantly, aspects of gerontocracy defined by their age and status in society. In addition, drawing on the Capability Approach as a lens to view agricultural development, social transformation and empowerment, provided the tools to conceptualise participants’ aspirations, their true value and the capabilities necessary for such aspirations to be realised in a context filled with socio-cultural and political power relations and dynamics faced especially by women. The first phase of the study set out to map the context in which the participants’ small-scale food production activity was situated, their aspirations relevant to sustainable agricultural livelihoods, food security, well-being and lastly, the main factors or contradictions inhibiting participants from attaining the aspired food production goals. During the initial phase of the expansive learning cycle I was able to address the first research question: What tensions and contradictions in aspiration-practice relationships shape household food security in the context of catchment management of the women farmers’ group or river forum in the Lutengele area? Twelve contradictions were identified from the historical and contemporary socio-cultural analysis of the home-based food production practices and agricultural activity in relation to the research participants’ envisaged aspirations, which under further scrutiny were thereafter considered by the participants as critical capabilities to pursue during the collective and transformative learning process in the second phase of the study. In the second phase of the study, a series of second stimuli were introduced in the form of conceptual and material tools and tasks with the aim to move participants along the expansive learning process. This led to the unfolding of the collectively defined Capability Learning Pathways for sustainable food production or expansion of their agricultural capability in the context of sustainability of the local micro-catchment or landscape. Through the various Change Laboratory workshops and supporting mini-cycles in the last stages of the formative interventionist research, participants’ learning and development was supported in a way that not only brought individuals together to co-design relevant solutions, strategies and working groups or committees, but also catalysed and amplified transformative agency and the expansion of food production capability, sustainable land use practices and ultimately empowerment. This answered the second and most important research question: Can, and if so, how can expansive social learning processes shape conversion factors for turning available resources into functionings that enhance household food security capabilities and ecological well-being? The methodology of expansive learning and formative interventionist research design intervention, with supporting mediating tools, has proven a positive intervention in the attainment of capabilities (or functionings) in relation to the participant’s aspired livelihoods and consequently improving their well-being as well as their ability to navigate through the various gendered power dynamics, especially for the young women participating in this study. The study proposes expansive learning as a suitable critical and transformative learning theory and methodology for the mediation of collective deliberations and the pursuit of capability development as charted by the learners’ collective and individual aspirations. This is a learning process that not only pursues the learners’ attainment of material and cognitive changes but also opens up new opportunities and most importantly, the freedom to exercise their agency no matter the circumstances they find themselves in – in other words, the freedom to aspire and to be, do and become what one values as instrumentally and intrinsically critical to live a life that they have reason to value. In sum, the unfolding of the expansive learning process happened at three levels: at the value clarification level in terms of human and non-human relationships and social relationality, the institutional level and the practices level. The study recommends further research on the suitability of expansive learning and Change Laboratories as a Capability Expansion Methodology involving human development and Capability Approach practitioners, particularly those with an interest in informal learning and community-based empowering initiatives. Additionally, further studies are also suggested for examining formative interventionist research as a participatory action research approach for capability development work in education and learning research and in different study fields and contexts. , Thesis (PhD) -- Faculty of Education, Education, 2022
- Full Text:
- Authors: Conde-Aller, Laura
- Date: 2022-10-14
- Subjects: Expansive learning , Social learning , Transformative learning , Capabilities approach (Social sciences) , Women's rights South Africa Mzimvubu River Watershed , Women Economic conditions , Women Social conditions , Sustainable agriculture South Africa Mzimvubu River Watershed
- Language: English
- Type: Academic theses , Doctoral theses , text
- Identifier: http://hdl.handle.net/10962/366236 , vital:65845 , DOI https://doi.org/10.21504/10962/366236
- Description: This study makes a contribution to the field of sustainable agricultural development and women empowerment in rural South Africa by examining the transformations derived from an expansive learning process with a women farmers group in terms of their food production capability expansion and empowerment as well as the well-being of their local catchment or landscape where their activity was situated. The study took place in the Lutengele villages along the upper reaches of the lower Mzimvubu Catchment near Port St Johns in the Eastern Cape province of South Africa. Women in southern Africa are significant contributors to household livelihoods through their household food production practices and at the same time they are also one of the primary natural resource users in rural landscapes. In this case study, historical and contemporary ethnographic and situational data revealed disjuncture between existing practice and the fulfilment of women aspirations with regard to food security and social and ecological well-being at large. As a result, central to this study were the concepts of aspirations and capabilities and the role that these played in transformative learning processes via formative intervention research (after Engeström’s concept of expansive learning). Expansive learning emerges from Vygotsky’s early work on mediation of learning through language and culture, which gave raise to Cultural Historical Activity Theory (CHAT). Whereas the Capability Approach (CA) recognises that development interventions or initiatives should focus on “expanding the freedom that deprive people from enjoying their valued beings and doings” (Sen, 1999, p. 3), in other words, what people value or have reason to value. The Capability Approach coupled with CHAT deepens the contextual understanding of the agricultural activity system in light of the engendered power dynamics associated with women having access to productive resources, their culturally expected roles and responsibilities in the institution of their households, their families and the community at large, and most importantly, aspects of gerontocracy defined by their age and status in society. In addition, drawing on the Capability Approach as a lens to view agricultural development, social transformation and empowerment, provided the tools to conceptualise participants’ aspirations, their true value and the capabilities necessary for such aspirations to be realised in a context filled with socio-cultural and political power relations and dynamics faced especially by women. The first phase of the study set out to map the context in which the participants’ small-scale food production activity was situated, their aspirations relevant to sustainable agricultural livelihoods, food security, well-being and lastly, the main factors or contradictions inhibiting participants from attaining the aspired food production goals. During the initial phase of the expansive learning cycle I was able to address the first research question: What tensions and contradictions in aspiration-practice relationships shape household food security in the context of catchment management of the women farmers’ group or river forum in the Lutengele area? Twelve contradictions were identified from the historical and contemporary socio-cultural analysis of the home-based food production practices and agricultural activity in relation to the research participants’ envisaged aspirations, which under further scrutiny were thereafter considered by the participants as critical capabilities to pursue during the collective and transformative learning process in the second phase of the study. In the second phase of the study, a series of second stimuli were introduced in the form of conceptual and material tools and tasks with the aim to move participants along the expansive learning process. This led to the unfolding of the collectively defined Capability Learning Pathways for sustainable food production or expansion of their agricultural capability in the context of sustainability of the local micro-catchment or landscape. Through the various Change Laboratory workshops and supporting mini-cycles in the last stages of the formative interventionist research, participants’ learning and development was supported in a way that not only brought individuals together to co-design relevant solutions, strategies and working groups or committees, but also catalysed and amplified transformative agency and the expansion of food production capability, sustainable land use practices and ultimately empowerment. This answered the second and most important research question: Can, and if so, how can expansive social learning processes shape conversion factors for turning available resources into functionings that enhance household food security capabilities and ecological well-being? The methodology of expansive learning and formative interventionist research design intervention, with supporting mediating tools, has proven a positive intervention in the attainment of capabilities (or functionings) in relation to the participant’s aspired livelihoods and consequently improving their well-being as well as their ability to navigate through the various gendered power dynamics, especially for the young women participating in this study. The study proposes expansive learning as a suitable critical and transformative learning theory and methodology for the mediation of collective deliberations and the pursuit of capability development as charted by the learners’ collective and individual aspirations. This is a learning process that not only pursues the learners’ attainment of material and cognitive changes but also opens up new opportunities and most importantly, the freedom to exercise their agency no matter the circumstances they find themselves in – in other words, the freedom to aspire and to be, do and become what one values as instrumentally and intrinsically critical to live a life that they have reason to value. In sum, the unfolding of the expansive learning process happened at three levels: at the value clarification level in terms of human and non-human relationships and social relationality, the institutional level and the practices level. The study recommends further research on the suitability of expansive learning and Change Laboratories as a Capability Expansion Methodology involving human development and Capability Approach practitioners, particularly those with an interest in informal learning and community-based empowering initiatives. Additionally, further studies are also suggested for examining formative interventionist research as a participatory action research approach for capability development work in education and learning research and in different study fields and contexts. , Thesis (PhD) -- Faculty of Education, Education, 2022
- Full Text:
Mentoring as social learning value creation in two South African environmental organisations: a social realist analysis
- Authors: Hiestermann, Michelle
- Date: 2022-10-14
- Subjects: Social realism , Social learning , Mentoring , Environmental education South Africa
- Language: English
- Type: Academic theses , Doctoral theses , text
- Identifier: http://hdl.handle.net/10962/366248 , vital:65846 , https://doi.org/10.21504/10962/366248
- Description: South Africa is facing overwhelming crises of educational quality, record rates of unemployment (especially amongst youth) and environmental issues and risks, further exacerbated by the Covid-19 pandemic. Environmental education research that addresses these challenges is critical to ensuring that future generations thrive in a warming climate. South Africa needs environmental leaders; we therefore need to understand and explore the possibilities of mentoring young professionals in environmental organisations in South Africa. Several initiatives have been developed to contribute to the mentoring of young professionals in South African environmental organisations. This study drew on a critical realist ontology, social realist meta-theory and domain specific theory on mentoring and evaluation to explore mentoring as a value creating proposition in two environmental organisations in South Africa that were part of the national Groen Sebenza youth employment creation programme which had a strong focus on mentoring. To strengthen conceptual analytical tools on mentoring, I undertook an immanent critique of domain specific mentoring theory to develop a more appropriate foundation for mentoring theory in the environmental sector that was not subject to the historical influence of human capital theory only (which has tended to dominate the field’s literature). I then developed in-depth understanding of mentoring in two case study contexts, namely a non-profit environmental organisation and an environmental consulting company, using qualitative research approaches that included contextual profiling, case study research and mirror data workshops. Analytically, I considered the case data drawing on the value creation evaluation framework of Wenger-Trayner and Wenger-Trayner (2014) which itself was developing as an analytical framework as the study developed. I strengthened the analytical framework with social realist interpretations drawing on Archer (1995). This offered me a way of developing an in-depth understanding of the factors which constrain or enable the value creation possibilities of mentoring, with a view to inform human capacity development initiatives that support mentoring in the environment sector. It was possible to explain the value creation possibilities of mentoring within two case study environmental organisations through considering mentoring as a social learning process of value creation and this overcame some of the shortfalls identified in other early learning theories as well as theories of mentoring. The research revealed how mentoring can provide a value creation social learning trajectory for unemployed youth. A social realist perspective explained how young professionals expanded their primary agency, through full participation in workplace communities of practice, to find their identity as corporate agents in the workplace with their mentors. In this research, Social Realist ontology, theory and methodology was able to achieve what Human Capital Theory could not and provided an account of the interplay of structure, culture and agency over time, through emergent properties and the separation of structure and agency. Thus, it was possible to avoid conflation and the limitation of theory of the present tense, with a deeper, ontologically robust explanation of mentoring as social learning and social change and a social realist orientation to human capacity development. South Africa has a history of oppression, inequality and injustice and requires social processes that are reflexive, critical, emancipatory and transformative. Therefore, this research required theory and approaches that could explain mentoring of unemployed youth, as a common good initiative for a more just and sustainable society. As shown in this study, a Social Realist approach can uncover the underlying generative mechanisms and make the implicit more explicit in research, policy and strategy, offering a robust alternative to the tenets of Human Capital Theory that have driven much mentoring research in South Africa and elsewhere to date. , Thesis (PhD) -- Faculty of Education, Education, 2022
- Full Text:
- Authors: Hiestermann, Michelle
- Date: 2022-10-14
- Subjects: Social realism , Social learning , Mentoring , Environmental education South Africa
- Language: English
- Type: Academic theses , Doctoral theses , text
- Identifier: http://hdl.handle.net/10962/366248 , vital:65846 , https://doi.org/10.21504/10962/366248
- Description: South Africa is facing overwhelming crises of educational quality, record rates of unemployment (especially amongst youth) and environmental issues and risks, further exacerbated by the Covid-19 pandemic. Environmental education research that addresses these challenges is critical to ensuring that future generations thrive in a warming climate. South Africa needs environmental leaders; we therefore need to understand and explore the possibilities of mentoring young professionals in environmental organisations in South Africa. Several initiatives have been developed to contribute to the mentoring of young professionals in South African environmental organisations. This study drew on a critical realist ontology, social realist meta-theory and domain specific theory on mentoring and evaluation to explore mentoring as a value creating proposition in two environmental organisations in South Africa that were part of the national Groen Sebenza youth employment creation programme which had a strong focus on mentoring. To strengthen conceptual analytical tools on mentoring, I undertook an immanent critique of domain specific mentoring theory to develop a more appropriate foundation for mentoring theory in the environmental sector that was not subject to the historical influence of human capital theory only (which has tended to dominate the field’s literature). I then developed in-depth understanding of mentoring in two case study contexts, namely a non-profit environmental organisation and an environmental consulting company, using qualitative research approaches that included contextual profiling, case study research and mirror data workshops. Analytically, I considered the case data drawing on the value creation evaluation framework of Wenger-Trayner and Wenger-Trayner (2014) which itself was developing as an analytical framework as the study developed. I strengthened the analytical framework with social realist interpretations drawing on Archer (1995). This offered me a way of developing an in-depth understanding of the factors which constrain or enable the value creation possibilities of mentoring, with a view to inform human capacity development initiatives that support mentoring in the environment sector. It was possible to explain the value creation possibilities of mentoring within two case study environmental organisations through considering mentoring as a social learning process of value creation and this overcame some of the shortfalls identified in other early learning theories as well as theories of mentoring. The research revealed how mentoring can provide a value creation social learning trajectory for unemployed youth. A social realist perspective explained how young professionals expanded their primary agency, through full participation in workplace communities of practice, to find their identity as corporate agents in the workplace with their mentors. In this research, Social Realist ontology, theory and methodology was able to achieve what Human Capital Theory could not and provided an account of the interplay of structure, culture and agency over time, through emergent properties and the separation of structure and agency. Thus, it was possible to avoid conflation and the limitation of theory of the present tense, with a deeper, ontologically robust explanation of mentoring as social learning and social change and a social realist orientation to human capacity development. South Africa has a history of oppression, inequality and injustice and requires social processes that are reflexive, critical, emancipatory and transformative. Therefore, this research required theory and approaches that could explain mentoring of unemployed youth, as a common good initiative for a more just and sustainable society. As shown in this study, a Social Realist approach can uncover the underlying generative mechanisms and make the implicit more explicit in research, policy and strategy, offering a robust alternative to the tenets of Human Capital Theory that have driven much mentoring research in South Africa and elsewhere to date. , Thesis (PhD) -- Faculty of Education, Education, 2022
- Full Text:
Stakeholder engagement in social enterprise: designing a sustainable business model for the ‘Food for Us’ mobile application
- Authors: Tantsi, Idah Thato
- Date: 2022-10
- Subjects: Business planning South Africa , Sustainability South Africa , Mobile apps South Africa , Social responsibility of business South Africa , Social entrepreneurship South Africa , Food for Us (Application software)
- Language: English
- Type: Academic theses , Master's theses , text
- Identifier: http://hdl.handle.net/10962/317141 , vital:59904
- Description: This study aimed to develop a sustainable business model that is cognisant of the fundamental principles of social enterprises that can sustain the operation of the Food for Us mobile application that links farmers with buyers in Eastern and Western Cape, South Africa. The Food for Us mobile application lacks a supporting sustainable social business model to sustain its continued operations, hence the need to develop one. In the study, data was generated qualitatively underpinned by an interpretive paradigm, in three workshops guided by the Delphi method. A stakeholder salience model was applied to identify key stakeholders and their salience. Three key stakeholders, namely users (farmers and buyers), Experts (App developers) and the consortium were identified. The study concluded that developing a sustainable social, innovative business model requires substantive consultation with multiple stakeholders in society. Every stakeholder is important and possesses varying salience, hence stakeholder mapping is an important exercise. The study further concluded that financial sustainability and social inclusion are critical social enterprise elements to consider in the process. The undertaking to enhance financial sustainability opens an understanding on the importance of income streams, the key activities, and value propositions offered by the mobile application. The need to remain socially inclusive brings forth questioning of value propositions, accessibility, user friendliness towards stakeholder diversity and needs. The study offers a solution for the Food for Us mobile application in the form of a prototype which is ready for testing, and if desired results are achieved, this can enhance the much needed continued operations of the mobile application. , Thesis (MBA) -- Faculty of Commerce, Rhodes Business School, 2022
- Full Text:
- Authors: Tantsi, Idah Thato
- Date: 2022-10
- Subjects: Business planning South Africa , Sustainability South Africa , Mobile apps South Africa , Social responsibility of business South Africa , Social entrepreneurship South Africa , Food for Us (Application software)
- Language: English
- Type: Academic theses , Master's theses , text
- Identifier: http://hdl.handle.net/10962/317141 , vital:59904
- Description: This study aimed to develop a sustainable business model that is cognisant of the fundamental principles of social enterprises that can sustain the operation of the Food for Us mobile application that links farmers with buyers in Eastern and Western Cape, South Africa. The Food for Us mobile application lacks a supporting sustainable social business model to sustain its continued operations, hence the need to develop one. In the study, data was generated qualitatively underpinned by an interpretive paradigm, in three workshops guided by the Delphi method. A stakeholder salience model was applied to identify key stakeholders and their salience. Three key stakeholders, namely users (farmers and buyers), Experts (App developers) and the consortium were identified. The study concluded that developing a sustainable social, innovative business model requires substantive consultation with multiple stakeholders in society. Every stakeholder is important and possesses varying salience, hence stakeholder mapping is an important exercise. The study further concluded that financial sustainability and social inclusion are critical social enterprise elements to consider in the process. The undertaking to enhance financial sustainability opens an understanding on the importance of income streams, the key activities, and value propositions offered by the mobile application. The need to remain socially inclusive brings forth questioning of value propositions, accessibility, user friendliness towards stakeholder diversity and needs. The study offers a solution for the Food for Us mobile application in the form of a prototype which is ready for testing, and if desired results are achieved, this can enhance the much needed continued operations of the mobile application. , Thesis (MBA) -- Faculty of Commerce, Rhodes Business School, 2022
- Full Text:
The transformative potential of intersecting arts-based inquiry and environmental learning in urban South Africa: a focus on socio-ecological water pedagogies
- Authors: James, Anna Katharine
- Date: 2022-04-08
- Subjects: Environmental education South Africa , Water conservation Study and teaching South Africa , Art in environmental education South Africa , Social learning South Africa , Educational sociology South Africa , Water-supply Social aspects South Africa , Critical realism , Socio-ecological education
- Language: English
- Type: Academic theses , Doctoral theses , text
- Identifier: http://hdl.handle.net/10962/290660 , vital:56772 , DOI 10.21504/10962/290660
- Description: In this study I explore and explain transformative potential in arts-based environmental learning with a focus on water pedagogy. The study took place over a period of four years, where approximately 40 school pupils between the ages of 10 and 17 years-old were engaged in participatory arts-based inquiries into water located across unequal neighbourhoods in Cape Town, South Africa. Educators, school learners, citizens and decision-makers hold different historical, cultural, political and spiritual perspectives on water. These play a role in shaping what is termed in this research the ‘hydro-social cycle’. Yet, due to dominant ideas of what counts as knowing and truth, educators in educational settings struggle to account for the complexity of water, limiting educational encounters to a partial knowing leading mostly to limited unimaginative framings of problems and solutions. My focus on transformative potential in learning is derived from a concern for how environmental education encounters and the sense-making they enable, are infused by socio-economic, political, and historical elements, specifically colonialism, capitalism, and white supremacist racism. The connections between the multiple layers of capitalist crisis and the ever-urgent environmental crisis are not adequately made in mainstream forms of water education. The research explores how arts-based pedagogy could enable a productive meeting of critical environmental education with ecological literacies. Within this positioning, transformative potential considers how educational engagements position questions about water within the social life of participants/learners and inform learning that leads to fuller and more nuanced greater knowledge. Theoretically, I work with an interrogation of critical education theory, underlaboured by critical realism which enabled me to rigorously consider how claims to knowing are shaped by their accompanying assumptions of what is real. Drawing on recent debates in critical education theory, I resist the notion of critique as ideology and engage instead in the craftsmanship of contextual and responsive inquiry practice. This has enabled me to articulate processes and relationships in water education encounters with meaningful understandings of the effects of simultaneous crises rooted in racial capitalism and environmental crisis. My methodological approach is arts-based educational research with a directive to reflect upon educational encounters in an integrated way. It includes two parts informing the facilitation and analysis of open-ended learning processes. One component was arts-based inquiry practice developed for exploring complexity, drawing on the thinking of Norris (2009, 2011) and Finley (2016, 2017). The second part holds reflective space for these encounters guided by the practice of pedagogical narration inspired by the Reggio Amelia approach, demonstrated by Pacini-Ketchabaw, Nxumalo, Kocher, Elliot and Sanchez (2014). Clarifying the intellectual work of a responsive educator-researcher, pedagogical narration brings multiple theoretical lenses into conversation with emergent dimensions of educational process. In practice, in order to transgress the dominance of colonial white supremacist knowledge frames of water, I needed to be curious, to be confounded, to expect the unexpected in the educational encounters with participants and this mirroring of practice was emulated by the participants as they followed their own questions about water in Mzansi (South Africa). In our work together we came up against assumptions we had previously not questioned as individuals. Together we explored the implications of this by, for example, questioning who is responsible for saving water. These explorations required bringing together science knowledge and everyday knowledge at multiple scales: the household, catchment, government and global. It required us to be critical of how language and images are mobilized in public communication and school curriculums; for example, representations of water are infused with history and power in a way that impacts how we know and teach about water. The transformative potential of this pedagogical space is generated through acts of creative expression which are seen as acts of absenting absence, for example exhibiting through play how water use in the household interconnects with gender and age relationships. As such, creative expression through multiple mediums or more-than-text enables a deeper understanding of water as well as openings for interdisciplinary engagement with learning about water. My research found that in bringing together the contributions of critical education and environmental education in practice, two shifts are needed: environmental educators need to view ecological literacy as inseparable from the social and political. The knowledge that is shared about water in the classroom has social and political implications. On the other hand, critical educators need to better locate justice concerns in the material and ecological world at scale. Arts-based inquiry, as a kind of scaffolding for pedagogical process, has the potential to enable these shifts by opening up fixed analytical frames. Making these shifts requires a reflective practice on the part of the educator to navigate the inherited blind spots in environmental learning and critical education, such as dualities. One way to do this is for the educator to identify absences, as articulated in the Critical Realist tradition, and consider how these absences might be absented. This differs from a simplistic process of critique in the possibilities it opens up for collaboration between different schools of thought rather than further polarisation and alienation between educators and knowledge keepers on social ecologies. These insights have relevance for many sites of environmental education practice, such as natural science lecturers, school teachers or community activists. It is knowledge-learning work emergent from and responsive to complex ecological crisis, which requires everyone to rethink and open up to new ways of being, seeing and doing around these issues. The transformative potential of this work is that the thinking and transforming at all scales can be catalysed and grounded through the arts based educational encounters with the participants. , Thesis (PhD) -- Faculty of Education, Education, 2022
- Full Text:
- Authors: James, Anna Katharine
- Date: 2022-04-08
- Subjects: Environmental education South Africa , Water conservation Study and teaching South Africa , Art in environmental education South Africa , Social learning South Africa , Educational sociology South Africa , Water-supply Social aspects South Africa , Critical realism , Socio-ecological education
- Language: English
- Type: Academic theses , Doctoral theses , text
- Identifier: http://hdl.handle.net/10962/290660 , vital:56772 , DOI 10.21504/10962/290660
- Description: In this study I explore and explain transformative potential in arts-based environmental learning with a focus on water pedagogy. The study took place over a period of four years, where approximately 40 school pupils between the ages of 10 and 17 years-old were engaged in participatory arts-based inquiries into water located across unequal neighbourhoods in Cape Town, South Africa. Educators, school learners, citizens and decision-makers hold different historical, cultural, political and spiritual perspectives on water. These play a role in shaping what is termed in this research the ‘hydro-social cycle’. Yet, due to dominant ideas of what counts as knowing and truth, educators in educational settings struggle to account for the complexity of water, limiting educational encounters to a partial knowing leading mostly to limited unimaginative framings of problems and solutions. My focus on transformative potential in learning is derived from a concern for how environmental education encounters and the sense-making they enable, are infused by socio-economic, political, and historical elements, specifically colonialism, capitalism, and white supremacist racism. The connections between the multiple layers of capitalist crisis and the ever-urgent environmental crisis are not adequately made in mainstream forms of water education. The research explores how arts-based pedagogy could enable a productive meeting of critical environmental education with ecological literacies. Within this positioning, transformative potential considers how educational engagements position questions about water within the social life of participants/learners and inform learning that leads to fuller and more nuanced greater knowledge. Theoretically, I work with an interrogation of critical education theory, underlaboured by critical realism which enabled me to rigorously consider how claims to knowing are shaped by their accompanying assumptions of what is real. Drawing on recent debates in critical education theory, I resist the notion of critique as ideology and engage instead in the craftsmanship of contextual and responsive inquiry practice. This has enabled me to articulate processes and relationships in water education encounters with meaningful understandings of the effects of simultaneous crises rooted in racial capitalism and environmental crisis. My methodological approach is arts-based educational research with a directive to reflect upon educational encounters in an integrated way. It includes two parts informing the facilitation and analysis of open-ended learning processes. One component was arts-based inquiry practice developed for exploring complexity, drawing on the thinking of Norris (2009, 2011) and Finley (2016, 2017). The second part holds reflective space for these encounters guided by the practice of pedagogical narration inspired by the Reggio Amelia approach, demonstrated by Pacini-Ketchabaw, Nxumalo, Kocher, Elliot and Sanchez (2014). Clarifying the intellectual work of a responsive educator-researcher, pedagogical narration brings multiple theoretical lenses into conversation with emergent dimensions of educational process. In practice, in order to transgress the dominance of colonial white supremacist knowledge frames of water, I needed to be curious, to be confounded, to expect the unexpected in the educational encounters with participants and this mirroring of practice was emulated by the participants as they followed their own questions about water in Mzansi (South Africa). In our work together we came up against assumptions we had previously not questioned as individuals. Together we explored the implications of this by, for example, questioning who is responsible for saving water. These explorations required bringing together science knowledge and everyday knowledge at multiple scales: the household, catchment, government and global. It required us to be critical of how language and images are mobilized in public communication and school curriculums; for example, representations of water are infused with history and power in a way that impacts how we know and teach about water. The transformative potential of this pedagogical space is generated through acts of creative expression which are seen as acts of absenting absence, for example exhibiting through play how water use in the household interconnects with gender and age relationships. As such, creative expression through multiple mediums or more-than-text enables a deeper understanding of water as well as openings for interdisciplinary engagement with learning about water. My research found that in bringing together the contributions of critical education and environmental education in practice, two shifts are needed: environmental educators need to view ecological literacy as inseparable from the social and political. The knowledge that is shared about water in the classroom has social and political implications. On the other hand, critical educators need to better locate justice concerns in the material and ecological world at scale. Arts-based inquiry, as a kind of scaffolding for pedagogical process, has the potential to enable these shifts by opening up fixed analytical frames. Making these shifts requires a reflective practice on the part of the educator to navigate the inherited blind spots in environmental learning and critical education, such as dualities. One way to do this is for the educator to identify absences, as articulated in the Critical Realist tradition, and consider how these absences might be absented. This differs from a simplistic process of critique in the possibilities it opens up for collaboration between different schools of thought rather than further polarisation and alienation between educators and knowledge keepers on social ecologies. These insights have relevance for many sites of environmental education practice, such as natural science lecturers, school teachers or community activists. It is knowledge-learning work emergent from and responsive to complex ecological crisis, which requires everyone to rethink and open up to new ways of being, seeing and doing around these issues. The transformative potential of this work is that the thinking and transforming at all scales can be catalysed and grounded through the arts based educational encounters with the participants. , Thesis (PhD) -- Faculty of Education, Education, 2022
- Full Text:
- «
- ‹
- 1
- ›
- »